Δέκα πράγματα που δε γνωρίζατε για την ταινία “Ευτυχία”
Το σενάριο της ταινίας “Ευτυχία” ανήκει στην συγγραφέα και σεναριογράφο Κατερίνα Μπέη. Αν το όνομά της σας φαίνεται οικείο, είναι γιατί επί χρόνια εργαζόταν σε περιοδικά όπως το Cosmopolitan, o Ταχυδρόμος και το Esquire, ενώ η ίδια έχει γράψει και το σενάριο ταινιών όπως η “Θηλυκή Εταιρία” και “Η Λίζα και όλοι οι άλλοι”.
Η ιδέα για τη δημιουργία μιας ταινίας για τη ζωή της μεγάλης στιχουργού Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου ξεκίνησε όταν ο – μετέπειτα – παραγωγός της απέκτησε τα δικαιώματα του βιβλίου της εγγονής της Παπαγιαννοπούλου, Ρέας Μανέλη, με τίτλο “Η γιαγιά μου η Ευτυχία”. Η έναρξη των γυρισμάτων καθυστέρησε για δυο περίπου χρόνια, μέχρι να βρεθεί χρηματοδότηση ποσού 250.000€ από το Εθνικό Κέντρο Οπτικοακουστικών Μέσων και Επικοινωνίας (ΕΚΟΜΕ) μέσω επιστροφής επένδυσης (cash rebate).
Ο σκηνοθέτης, πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα της ταινίας, έκανε εκτεταμένη έρευνα για τη ζωή της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, μίλησε με ανθρώπους που τη γνώριζαν και που είχαν στενές σχέσεις μαζί της, κατά δήλωσή του όχι τόσο για να την κατανοήσει ως ιστορικό πρόσωπο, αλλά για να καταλάβει ποιος ήταν ο χαρακτήρας της. Επίσης, μελέτησε και τους στίχους των τραγουδιών της, μεταξύ άλλων για να κατανοήσει τις πηγές της έμπνευσής της. Σύμφωνα με τη μια πρωταγωνίστρια, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, εκτός από το βιβλίο της Ρέας Μανέλη, οι συντελεστές βασίστηκαν και σε συνεντεύξεις, αφιερώματα, αλλά και μαρτυρίες του εγγονού της Αλέξη Πολυζωγόπουλου.
Σύμφωνα με την σεναριογράφο, η βασική δυσκολία στη συγγραφή του σεναρίου ήταν η διαρκής εναλλαγή του δραματικού με το κωμικό στοιχείο, ένα βασικό χαρακτηριστικό της προσωπικότητα; της Παπαγιαννοπούλου.
Στην ταινία εμφανίστηκαν συνολικά 71 ηθοποιοί και 900 κομπάρσοι, ενώ τα γυρίσματα έγιναν σε 32 διαφορετικούς χώρους.
Το μακιγιάζ των δυο πρωταγωνιστριών ήταν ιδιαίτερα απαιτητικό, μεταξύ άλλων γιατί τα γυρίσματα γινόντουσαν Αύγουστο. Η προσέγγιση του makeup από την μακιγιέζ Δήμητρα Γιατράκου ήταν αφηγηματική, σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, και όχι ιστορική. Δεν υπήρξαν προσθετικά μέρη, ώστε να υπάρχει μια φυσικότητα στο τελικό αποτέλεσμα, και οι ρυτίδες που σχεδιάστηκαν πάνω στα πρόσωπα των πρωταγωνιστριών βασίστηκαν σε στοιχεία όπως π.χ. το κάπνισμα της Ευτυχίας, το οποίο της είχε προσδώσει ρυτίδες πάνω από τα χείλη.
Οι συντελεστές της ταινίας μελέτησαν λεπτομερώς την χρονική περίοδο όπου διαδραματίζονται οι σκηνές εποχής, όπως αυτές στη Σμύρνη, παράλληλα όμως δεν καταπίεσαν τη δημιουργική τους ελευθερία, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να μην είναι στείρο και απλώς ιστορικά ακριβές.
Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη Άγγελο Φραντζή, η Αθήνα δεν προσφέρεται πλέον καθόλου για να γυριστεί μια ταινία εποχής και έτσι έπρεπε να κατασκευαστούν σκηνικά για να αναπαρασταθεί η γειτονιά όπου έμενε η Ευτυχία.
Ο σκηνοθέτης είχε συνεργαστεί πολλές φορές με την ηθοποιό Κάτια Γκουλιώνη, στην οποία ανέθεσε το ρόλο της Ευτυχίας σε νεαρή ηλικία, γνωρίζοντας ότι η ίδια θα “βουτούσε” αμέσως στο ρόλο. Ο ίδιος είχε συνεργαστεί και με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, στη σειρά της ΕΡΤ “Η ζωή εν τάφω”, όπου μάλιστα υποδυόταν τη μητέρα της Γκουλιώνη. Βασικός λόγος για τον οποίο επέλεξε αυτές τις δυο ηθοποιούς για το ρόλο της Ευτυχίας ήταν το ότι κάθε μια θα φώτιζε πλευρές του χαρακτήρα της με διαφορετικό τρόπο.
Ο σκηνοθέτης έδωσε το περιθώριο στις πρωταγωνίστριες να αυτοσχεδιάζουν με σκοπό να βρουν κοινά στοιχεία που θα ενσωμάτωναν από κοινού στις ερμηνείες τους. Έτσι, η μετάβαση από τη μια ηθοποιό στην άλλη επί της οθόνης, έγινε απολύτως ομαλά, χωρίς να “ξενίζει” στον θεατή. Αυτό ήταν το μεγάλο στοίχημα των συντελεστών της ταινίας εξαρχής, καθώς για κανένα λόγο δε θα ήταν εφικτό να υποδυθεί μια μόνο ηθοποιός το ρόλο της Ευτυχίας σε ένα σενάριο που κάλυπτε γεγονότα πενήντα ετών.
Πηγή πληροφοριών: 1, 2, 3, 4, 5
Διαβάστε ακόμα:
7+1 ελληνικές ταινίες που πρέπει να δεις έστω μια φορά
Ξένες σειρές που βασίστηκαν σε ελληνικές ταινίες (χωρίς να το ξέρουν)
