Luna Lovegood (13/2/1981) 

 

H Luna Lovegood, μοναχοπαίδι του Xenophilius και της Pandora, γεννήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου του 1981. Η μητέρα της σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια πειραμάτων που πραγματοποιούσε με διάφορα ξόρκια. Η Luna ήταν μόλις 9 ετών και ο πατέρας της ανέλαβε να τη μεγαλώσει μόνος του. Καθώς η Luna ήταν παρούσα κατά τον θάνατο της μητέρας της, ήταν σε θέση να βλέπει Thestrals. 

 

 

 

 

 

 

Φοίτησε στο Χόγκουαρτς από το 1992 ως το 1999 και ήταν μέλος του Κοιτώνα Ravenclaw. Τον τέταρτο χρόνο σπουδών της έγινε μέλος του Στρατού του Dumbledore. Συμμετείχε στη Μάχη του Τμήματος Μυστηρίων του Υπουργείου Μαγείας και στη Μάχη του Πύργου της Αστρονομίας. Όταν ο Voldemort πήρε τον έλεγχο του Χόγκουαρτς, η Luna συμμετείχε στην επανένωση του στρατού του Dumbledore. 

 

 

 

 

 

 

Λόγω των απόψεων του πατέρα της, όπως εκφραζόταν στην εφημερίδα The Quibbler, η Luna απήχθη από Θανατοφάγους και φυλακίστηκε για μήνες στα μπουντρούμια της έπαυλης των Malfoy. Απελευθερώθηκε από τον Dobby την άνοιξη του 1998 και έμεινε στο Shell Cottage του Bill Weasley και της Fleur Delacour μέχρι την επιστροφή στο Χόγκουαρτς για την τελική μάχη του Δεύτερου Μαγικού Πολέμου. 

 

 

 

 

 

 

Μετά τον πόλεμο, η Luna έγινε μαγικοζωολόγος και παντρεύτηκε τον Rolf Scamander, εγγονό του Newt Scamander. Μαζί απέκτησαν δίδυμα αγόρια, τον Lorcan και τον Lysander. Η Χάρι και η Ginny ονόμασαν το τρίτο παιδί τους Lily Luna προς τιμή της. 

 

 

 

 

 

 

Η Luna ήταν μια από τους πιο καλόκαρδους μαθητές του Χόγκουαρτς. Οι περισσότεροι συμμαθητές δεν τη συμπαθούσαν, διότι δεν είχαν μπει στον κόπο να την μάθουν, ενώ συχνά την αποκαλούσαν “Loony”, δηλαδή τρελή. Επειδή η συμπεριφορά της ήταν περίεργη και το ανοιχτό μυαλό της τής είχε ανοίξει τους ορίζοντες κατανόησης του μαγικού κόσμου, ήταν δύσκολο για τον μέσο στενόμυαλο άνθρωπο, έστω κι αν αυτός ήταν μάγος, να πεισθεί ότι η Luna άξιζε την προσοχή του. Μόνο η Ginny Weasley έκανε αμέσως παρέα μαζί της. 

 

 

 

  

 

H Luna μας δίδαξε πολύτιμα μαθήματα ζωής. To πιο σημαντικό ίσως είναι το ότι στον κόσμο δεν υπάρχει μόνο αυτό που βλέπουμε. Υπάρχει εξίσου και αυτό που δεν βλέπουμε. Όποιος πιστεύει σε ό,τι δεν είναι άμεσα ορατό, δεν είναι αφελής, αλλά ανοιχτόμυαλος.