Ένα από τα μαθήματα που παρακολουθούσε η πανέξυπνη Hermione Granger, κατά τη διάρκεια της φοίτησης της στο Hogwarts, ήταν η μελέτη των αρχαίων Ρούνων. Όπως αναφέρει και η ίδια η J.K. Rowling, η μελέτη των αρχαίων Ρούνων ήταν ένα επιλεγόμενο μάθημα για τους μαθητές που ήταν τουλάχιστον στο τρίτο έτος της φοίτησής τους. Το μάθημα αυτό διδασκόταν από την καθηγήτρια Bathseda Babbing και ήταν κατά βάση θεωρητικό αφού επικεντρωνόταν  στη μελέτη εγγράφων μαγείας με Ρούνους.

Επίσης οι Ρούνοι αναφέρονται στη σειρά βιβλίων της Cassandra Claire “The Mortal Instruments”. Η συγγραφέας αναφέρει πως οι Ρούνοι στην ιστορία της μαγείας αποτελούν από τα πιο χρησιμοποιημένα εργαλεία των Κυνηγών Σκιών. Είναι πηγή ενέργειας που τους δίνει τη δυνατότητα να πολεμήσουν τη δαιμονική ενέργεια. Στην ιστορία αναφέρονται ως τα Σημάδια του Ραζιήλ , ένας συνδυασμός ρουνικής γλώσσας που έχει δοθεί από τον Άγγελο έτσι ώστε να έχουν οι Κυνηγοί Σκιών δυνάμεις μεγαλύτερες από τους κοινούς θνητούς. Κάποιοι Ρούνοι απλώνονται στο σώμα των Κυνηγών Σκιών και κάποιοι άλλοι στα όπλα που χρησιμοποιούν για να σκοτώνουν δαίμονες. 

 
Στον πραγματικό κόσμο λοιπόν, οι Ρούνοι  ήταν ιερά σύμβολα των Κελτών και αποτελούσαν ένα σύστημα φιλοσοφίας και μαγείας. Η λέξη ρούνος προέρχεται από τη ρίζα  ru, που σημαίνει ψίθυρος και είναι ινδοευρωπαϊκής καταγωγής. Η παράδοση των Ρούνων ήταν προφορική και μεταδιδόταν από τον Δρυίδη προς τον μαθητευόμενό του, με τη χρήση ρουνικών συμβόλων ως μέσο απομνημόνευσης.

Σύμφωνα με την βορειοευρωπαϊκή μυθολογία ο θεός Οντίν, ο πατέρας θεών και ανθρώπων ( όπως ο Δίας στην ελληνική μυθολογία), θυσιάστηκε στο Δέντρο του Κόσμου για να αποκτήσει όλη τη σοφία του κόσμου διαπερνώντας τον εαυτό του με το δόρυ του. Για εννιά μέρες και εννιά νύχτες αιωρείτο, ώστε να μάθει τη σοφία μέσα από τους Ρούνους. Όταν το κατάφερε, κατέβηκε από το δόρυ του και τους χάραζε σε όσα μέρη περνούσε. 

Λέγεται πως έχουν βρεθεί προ-ρουνικά σύμβολα σε διάφορες λιθογραφίες της Εποχής του Χαλκού, στη Σουηδία. Κάποια από αυτά έχουν εξελιχθεί σε αλφάβητα, ενώ κάποια άλλα αναπαριστώνται στα ονόματα ρούνων π.χ άλογο. Επιπρόσθετα, υποθέτουμε πως τους γράφανε πάνω σε πέτρα, πάπυρο ή ξύλο το οποίο καιγόταν στο τέλος της τελετής. Γι’αυτό τα στοιχεία που έχουμε είναι νεότερα χρονολογικά, περίπου στο 200 μ.Χ. , ενώ υπάρχουν κάποια αποσπάσματα σε πέτρες από τη Νορβηγία, που χρονολογούνται περίπου στο 1300 π.Χ.

    Το Ρουνικό Αλφάβητο ονομάζεται Φούθαρκ και χωρίζεται σε 3 είδη :

1. Το Αρχαίο, που αποτελείται από 24 γράμματα
2. Το Γερμανικό που έχει 22 χαρακτήρες 
3. Το Αγγλοσαξονικό  που αποτελείται από 33 χαρακτήρες ή σύμβολα

Η διαφοροποίηση αυτή εξυπηρετούσε τις φωνητικές ανάγκες κάθε λαού και προσαρμοζόταν πάνω σε αυτές. Η ανάγνωση του αλφάβητου γινόταν από τα αριστερά προς τα δεξιά, σύμφωνα με τα αρχαϊκά πρότυπα όλων των αρχαίων γλωσσών.

Η πρωταρχική χρήση  των ρούνων αφορούσε κυρίως υπερφυσικούς σκοπούς, όπως η μαντεία. Με την καθιέρωση όμως του Χριστιανισμού και τους πρώτους διωγμούς, το Ρουνικό Αλφάβητο άρχισε να χάνει την αρχική ιερατική του χρήση. Κατά κύριο λόγο η χρήση του τη συγκεκριμένη περίοδο ήταν για τη διατήρηση και την προστασία της βόρειας παράδοσης και μυθολογίας. Η Ισλανδία διατήρησε το αλφάβητο επίσημα μέχρι και το 1639, ενώ ανεπίσημα χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα.

Είναι φανερό λοιπόν, πως οι αγαπημένοι μας συγγραφείς δεν χρησιμοποίησαν τυχαία τους Ρούνους μέσα στις ιστορίες τους αλλά είχαν μελετήσει το ιστορικό τους, έτσι ώστε να τους εντάξουν ομαλά μέσα στην πλοκή του έργου τους και να ταιριάζει με αυτή.

 ΠΗΓΕΣ